Fabio Accardi (Bari, 1973) is een drummer/componist/arrangeur en orkestleider met meer dan 30 albums als sideman en 4 als leider op zijn naam. Hij volgde een opleiding aan het Conservatoire National Superieur in Parijs. Hij werkte samen met een lange reeks hoofdrolspelers uit de Italiaanse en internationale jazzscene, van Paolo Fresu tot Stefano Boll en van Enrico Rava tot Fabrizio Bossi via Dave Liebman en Gabriele Mirabassi. Drie jaar na “Precious” een conceptalbum gewijd aan moeder aarde, is er nu “Breathe” opnieuw samen met de fabcrew, een viertal fabuleuze muzikanten, te weten Claudio Filippi op piano, Gaetano Partipilo op alt- en sopraansax, Francesco Poeti op el. gitaar en Giorgio Vendola op contrabas, Fabio Accardi speelt uiteraard drums en hij schreef zes van de zeven nummers, het nummer “Daydreaming” is van Radiohead. “Breathe” is in zekere zin ook een conceptalbum zoals titels als “Let the Earth Breathe ” en “Oxygen” aangeven, nogal pretentieus is mijn mening, maar de muziek is dat zeker niet en daar gaat het tenslotte om.

De muziek is melodieus en met een rijkdom aan klanken. “Bene Mi Fa” (Het gaat me goed) is een vrolijk nummer met uitstekend gitaarspel en een fraaie sopraansolo, alles in een uptempo ritme. “Lullaby for a little angel” is uiteraard een lieflijk nummer met sereen pianospel en een fraaie solo op de contrabas. De originele versie van “Daydreaming” door Radiohead is absoluut niet mijn muziek, zweverig gedoe met castratenzang. Nee, dan is de versie die Accardi en zijn kornuiten hier brengen veel sterker met donkere klanken en een oplopende spanningsboog, de “zang” is hier vervangen door een gestreken contrabas. Kortom een sterk nummer, heel beeldend als een soort soundtrack. Ook “Oxygen” zit goed in elkaar, maar het mag toch wel een beetje meer spetteren, dat gebeurt pas halverwege als Partipilo een razende solo speelt op zijn alt. “A talk with God” is ondanks de nogal “bible-belt“ titel een opgewekt en lekker in het oor liggend nummer met fraai blaaswerk van Partipilo, een van de vlotste nummers op dit album met ook nog fraai gitaarspel van Poeti.

Het album wordt afgesloten met het sfeervolle “Once upon a time”, een dromerige ballade die model staat voor de totale sfeer die dit album uitstraalt, een van ingetogenheid, beeldende kracht en een bijzonder goed in het oor liggende klankenrijkdom. Alweer een naam en groep om in het oor te houden !

Jan van Leersum.